(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 20/11/2016)
Κρίστι Πούιου: «Στις εκλογές επιλέγουμε τον καλύτερο περφόμερ!»
Συνέντευξη: Στράτος Κερσανίδης
Ο θεωρούμενος ως ο νονός του λεγόμενου «νέου κύματος στο ρουμάνικο κινηματογράφο», σκηνοθέτης, Κρίστι Πούιου, έγινε γνωστός στη χώρα μας με την ταινία «Η οδύσσεια του κυρίου Λαζαρέσκου», ο οποίος βραβεύτηκε στο τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα, του Φεστιβάλ των Καννών, το 2005.
Βέβαια οι πιο ενημερωμένοι τον θυμούνται από το 2001, όταν με την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, «Το εμπόρευμα και τα λεφτά», κέρδισε το βραβείο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κινηματογραφικού Τύπου (FIPRESCI), στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Οι ταινίες του έχουν αποσπάσει πολλά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο, ανάμεσα στα οποία και τη Χρυσή Άρκτο το 2004 στο Βερολίνο στην κατηγορία των ταινιών μικρού μήκους με το «Τσιγάρα και καφές». Τη φιλμογραφία του συμπληρώνει η «Αυγή» (2010), το ντοκιμαντέρ «Γέφυρες στο Σαράγεβο» (2014) και «Σιερανεβάδα» (1016).
Η τελευταία του ταινία, «Σιερανεβάδα», συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ των Καννών ενώ έχει επιλεγεί για να εκπροσωπήσει τη Ρουμανία στα ξενόγλωσσα Όσκαρ.
Η «Σιερανεβάδα», για την οποία γράψαμε στο φύλλο της προηγούμενης Κυριακής, προβάλλεται ήδη στους κινηματογράφους ενώ έκανε πρεμιέρα στο 57ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Ο Κρίστι Πούιου μίλησε στην Εποχή για την ταινία του, για τον παράδοξο τίτλο της και την τρίωρη διάρκειά της αλλά και για τις αμερικανικές εκλογές και το ρουμάνικο κινηματογράφο. Ας δούμε τι μας είπε:
Μοναδική πραγματικότητα η αγάπη
Θα ξεκινήσουμε με αυτό που όλοι σαν ρωτάνε. Γιατί ονομάζατε την ταινία «Σιερανεβάδα»
Ζούμε σε μια εποχή που οι άνθρωποι όλο και περισσότερο βάζουν ετικέτες στα πάντα. Και πιστεύω πως εξαιτίας αυτού γεννιούνται πολλά προβλήματα. Επειδή μια ετικέτα όσο σωστή και να είναι δεν μπορεί να εκφράσει απόλυτα αυτό στο οποίο αναφέρεται. Δεν αποδίδει αυτό που θέλουμε να πούμε.
Όσον αφορά στην ταινία, θα έπρεπε όπως κάθε ταινία να έχει έναν τίτλο. Και έτσι το «Σιερανεβάδα», εκτός από το ότι θυμίζει γουέστερν και στα ισπανικά σημαίνει οροσειρά σκεπασμένη με χιόνια, στην περίπτωση αυτή σημαίνει πως οτιδήποτε συμβαίνει στην ταινία θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε στον κόσμο.
Η ταινία είναι τρίωρη και επιπλέον είναι γυρισμένη ολόκληρη μέσα σε ένα διαμέρισμα. Δεν είναι κάπως δύσκολο αυτό για τους θεατές;
Υπάρχουν θεατές οι οποίοι έρχονται στον κινηματογράφο αναζητώντας μια ευκαιρία να ξεφύγουν από τον πραγματικό κόσμο και άλλοι οι οποίοι αναζητούν την πιθανότητα να συναντηθούν με τον πραγματικό κόσμο. Δηλαδή με το όραμα ενός σκηνοθέτη για τον κόσμο. Κι έτσι κάποιοι μπορεί να φύγουν κι άλλοι να μείνουν στην αίθουσα. Όσο για την τρίωρη διάρκεια αυτή έχει στενή σχέση με το θέμα της ταινίας. Οι άνθρωποι οι οποίοι δεν αντέχουν το τρίωρο, στην πραγματικότητα αυτό που δεν αντέχουν είναι το θέμα της ταινίας. Γιατί και οι τρεις ταινίες του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» τρίωρες είναι αλλά εκεί δεν τους πειράζει επειδή αναφέρονται σε έναν φανταστικό κόσμο και έτσι ξεφεύγουν από την πραγματικότητα.
Στη Ρουμανία για παράδειγμα οι άνθρωποι συχνά δεν ενδιαφέρονται επειδή όλα αυτά τα βιώνουν στην καθημερινότητά τους. Και συχνά υπάρχουν πράγματα τα οποία δε θέλουν να δουν, που αποστρέφουν το βλέμμα και κλείνουν τα αυτιά σ’ αυτά.
Είχατε πει πως ο κόσμος μπορεί να αλλάξει μόνον αν ξαναγυρίσουμε στην αγάπη. Το πιστεύετε;
Αυτή είναι η μοναδική πραγματικότητα. Όλα τα άλλα είναι μυθοπλασία.
Κλίντον και Τραμπ εκπροσωπούν τις ίδιες οικονομικές ελίτ
Στη ταινία βλέπουμε μια οικογένεια. Θα μπορούσε αυτή να θεωρηθεί ως μία εικόνα της χώρας σας ή και ολόκληρου του κόσμου;
Νομίζω πως σήμερα αντιμετωπίζουμε ένα πλήθος προβλημάτων , στη Ρουμανία, την Ευρώπη και τον κόσμο, η ρίζα των οποίων κατά τη γνώμη μου, βρίσκεται στην υστερία της διαφοροποίησης. Πιστεύω πως οι άνθρωποι σε όλον τον πλανήτη έχουν πολύ περισσότερα κοινά παρά διαφορές. Για έναν σκηνοθέτη είναι το σημαντικό είναι να αποδώσει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια αυτό το οποίο βλέπει, το οποίο βιώνει. Κι αν το καταφέρει, τότε η ιστορία που θα αφηγηθεί θα είναι δημιουργική και θα καταφέρει να προσεγγίσει και ανθρώπους από άλλες χώρες και άλλους πολιτισμούς που ζουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Γιατί θα αντιληφθούν το βάθος της ιστορίας.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις αμερικανικές εκλογές και για τον νέο πρόεδρο;
Νομίζω πως η εξήγηση είναι πιο απλή από ό,τι φαίνεται. Γιατί τόσο η Χίλαρι Κλίντον όσο και ο Ντόναλντ Τραμπ χρηματοδοτήθηκαν και προωθήθηκαν ακριβώς από τους ίδιους κύκλους, από εκπροσώπους των ιδίων οικονομικών συμφερόντων από τις ίδιες οικονομικές ελίτ. Πιστεύω πως όλο αυτό, κάτι που το αντιλήφθηκα και στη χώρα μου μετά από το 1989, είναι κατασκευασμένο, πρόκειται για μια μυθοπλασία. Κάθε φορά που έρχονται οι εκλογές και καλούμαστε να ψηφίσουμε, επιλέγουμε έναν διασκεδαστή, έναν περφόμερ. Και αυτός ο οποίος είναι ο καλύτερος διασκεδαστής, ο πιο πειστικός είναι τελικά και ο νικητής! Όμως μια καλή παράσταση, όσο καλή κι αν είναι δεν εγγυάται πως θα βγάλει και έναν καλό πρόεδρο.
Τι έχετε να μας πείτε για το ρουμάνικο κινηματογράφο και για την κατάσταση των κινηματογράφων στη χώρα σας.
Υπάρχει μια παράδοξη κατάσταση. Ενώ ο ρουμάνικος κινηματογράφος τα πηγαίνει πολύ καλά στο εξωτερικό στη Ρουμανία δεν υπάρχουν κινηματογραφικές αίθουσες! Όταν έπεσε το καθεστώς Τσαουσέσκου, το 1989, υπήρχαν περίπου 500 αίθουσες σε ολόκληρη τη χώρα. Σήμερα παρά την ανάπτυξη των πολυκινηματογράφων δεν υπάρχουν περισσότερες από 100 κινηματογραφικές αίθουσες σε ολόκληρη τη χώρα και με πολλές πόλεις να μην έχουν ούτε μία!
Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά 