ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΚΟΙΝΟΥ «ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ»

Το πρόσωπο ενός άλλου

Το βραβείο κοινού, άτυπου μέν, ουσιώδες δε, με ανάδειξη  με διπλή ψηφοφορία  μεταξύ των θεατών των ταινιών στο ΒΑΚΟΥΡΑ  πήγε ,με βαθμό 9,07, στην ταινία του Ιάπωνα δημιουργού Χιρόσι Τεσιγκαχάρα  «Στο πρόσωπο ενός άλλου».Αυτά ,στο πρωτότυπο αφιέρωμα της κινηματογραφικής λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του ΚΕΜΕΣ, «6 κορυφαία Ιαπωνικά νουάρ συνομιλούν με φίλμ από Γαλλία και ΗΠΑ».Ισχυρότατο συναγωνισμό είχε  «Το πρόσωπο ενός άλλου»με την «Γυναίκα της άμμου» και πάλι του Τεσιγκαχάρα και τον «Δολοφόνο του Τόκιο» του Ακίρα Κουρουσάουα. «Το πρόσωπο ενός άλλου»προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη  και αυτό το άτυπο ταπεινό βραβείο αποτελεί μια ελάχιστη δικαίωση για τον μεγάλο Ιάπωνα δημιουργό του οποίου αυτό το αριστούργημα απέτυχε παταγωδώς εμπορικά όπου κι αν προβλήθηκε. Ανακαλύφθηκε κατόπιν εορτής και αποτελεί ένα μνημείο του σινεμά που προβάλλεται διεθνώς σε μεγάλες εκδηλώσεις.

Advertisements

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΡΩΓΜΩΔΕΣ ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ

Κριτική του Παντελή Φραντζή  για την ταινία  Η ΔΙΚΗ 

«Στα χρόνια της καλλιτεχνικής του ωριμότητας, το 1962, ο Όρσον Γουέλς κατάφερε να ετοιμάσει ένα φιλμ κάτω από την πλήρη, προσωπική εποπτεία του, χωρίς παρεμβάσεις από παραγωγούς και περιπέτειες στο θάλαμο του montage. Η απροσδόκητη απόφασή του να διασκευάσει τη «Δίκη» του Φραντς Κάφκα σηματοδοτούσε μια νέα περίοδο στην καριέρα του, που μαζί με το «Αγγιγμα του Κακού» και το «Chimes of Midnight» έμελλε να σταθεί ως το αβέβαιο φινάλε μίας απολύτως αβέβαιης πορείας. Η «Δίκη», σε αντίθεση με τα άλλα δύο φιλμ εκείνης της περιόδου, βρέθηκε εν μέσω μίας μάλλον διαστροφικής αντιμετώπισης από κοινό και κριτικούς: έγινε το αναμφίβολο αριστούργημα, που κανείς όμως δεν είχε το κουράγιο να ξαναδεί. Ένα διαμάντι, με άλλα λόγια, για το ράφι των ταινιοθηκών και τις σελίδες των ακαδημαϊκών βιβλίων. Κι αυτή είναι πάνω κάτω κι η πραγματικότητα.

Οι αμέτρητοι θεατές παρακολουθούν συγκλονισμένοι την ταινία «Το πρόσωπο ενός άλλου» με την οποία τελειώνει το αφιέρωμα «6 κορυφαία Ιαπωνικά νουάρ συνομιλούν με φίλμ από Γαλλία και ΗΠΑ» που γνώρισε τεράστια καλλιτεχνική και εμπορική απήχηση.

Μια προσφορά της κινηματογραφικής λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του  ΚΕΜΕΣ στο ΒΑΚΟΥΡΑ1

ΦΡΑΝΤΣ ΚΑΦΚΑ: Ο συγγραφέας της «Δίκης»

Έπασχε από κατάθλιψη και αγοραφοβία. Ο θάνατος των πέντε αδελφιών του και η επιθυμία του να καεί όλο το συγγραφικό του έργο και να μη διαβαστεί ποτέ…

Ο Έρμαν Έσσε έχει γράψει για αυτόν: « Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να σε βυθίσει στο σκοτάδι, έχοντας όλα τα φώτα αναμμένα»

Τα περισσότερα έργα του εκδόθηκαν μετά τον θάνατό του. Οι ιστορίες είναι τόσο μοναδικές και αινιγματικές, που επινοήθηκε ο χαρακτηρισμός «καφκικός» για να εκφράζει αυτήν ακριβώς την μοναδικότητα. Η Μεταμόρφωση, η Δίκη κι ο Πύργος είναι από τα πιο γνωστά του έργα. Μέσα από αυτά κατόρθωσε να αποτυπώσει μια γκροτέσκα άποψη του κόσμου, όπου οι άνθρωποι προσπαθούν να ξεφύγουν από τις ενοχές, τη μοναξιά και το αέναο άγχος της ζωής.

Η κάργια της Βοημίας

Ο Κάφκα γεννήθηκε στην Πράγα το 1883. Η οικογένειά του είχε εβραϊκή καταγωγή. Ήταν ο μεγαλύτερος από 6 αδέρφια. Οι δύο αδελφοί του πέθαναν σε μικρή ηλικία και οι τρεις αδερφές του εκτελέστηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Το επίθετο Κάφκα στα τσέχικα σημαίνει κάργια. Ο πατέρας του, ένας δυναμικός άνθρωπος, κατάφερε πολύ νωρίς να γίνει επιτυχημένος έμπορος υφασμάτων. Η σχέση του όμως με τον γιο του ήταν απογοητευτική. Ο Φραντς από μικρή ηλικία έδειξε μια αποστροφή προς τους ανθρώπους. Δεν ήταν καθόλου κοινωνικός και προτιμούσε να απομονώνεται στο δωμάτιο του και να διαβάζει λογοτεχνικά έργα.

Η απομόνωση προκαλούσε τη δυσαρέσκεια του πατέρα του, που έκανε απαξιωτικά σχόλια για την κλίση του προς την λογοτεχνία. Ο φιλάσθενος γιος πολύ αργότερα σε επιστολή του, περιγράφει τον πατέρα του σαν έναν τυραννικό και ευέξαπτο χαρακτήρα, που ήθελε να ελέγχει τα πάντα και συχνά ξεσπούσε πάνω του. Σε όλη του τη ζωή, ο Κάφκα προσπάθησε να διαχειριστεί την αδιαφορία και τα νεύρα του γονιού του. Μάλιστα, η «Μεταμόρφωση», που μιλά για έναν άνθρωπο που μεταμορφώνεται σε μια αποκρουστική κατσαρίδα κι όλος ο κόσμος τον αποφεύγει, πηγάζει από αυτή την προβληματική σχέση.

Εκπαίδευση και εργασία

Η μητρική γλώσσα του Κάφκα ήταν τα γερμανικά στα οποία έγραψε όλα τα έργα του. Όμως, γνώριζε και άπταιστα τσέχικα. Μετά το λύκειο, φοίτησε στο πανεπιστήμιο της Πράγας. Αρχικά σπούδασε Χημεία, που σύντομα τη βρήκε αδιάφορη. Γι’ αυτό εμπλούτισε τις σπουδές του με αρχαία ελληνικά και λατινικά. Τελικά πήρε το πτυχίο της Νομικής. Εκεί γνώρισε και τον Μαξ Μπροντ, έναν από τους ελάχιστους φίλους που απέκτησε. Το 1907, ο Κάφκα εργαζόταν σε μια ιταλική ασφαλιστική εταιρία από την οποία παραιτήθηκε και το 1908, εργάστηκε σε μια άλλη ασφαλιστική εταιρία στην Πράγα. Το ωράριο του φαινόταν εξοντωτικό και ανώφελο. Ένιωθε εγκλωβισμένος και ενοχλημένος που δεν μπορούσε να αφοσιωθεί στην λογοτεχνία. Αν και ήταν εξαιρετικός στην δουλειά του, ο Κάφκα παρέμενε στην εταιρία μόνο για να μπορεί να πληρώνει τα καθημερινά του έξοδα. Όλα τα χρόνια η ντελικάτη παρουσία του και ο φιλάσθενος χαρακτήρας του τον ταλαιπωρούσαν. Είχε ήδη μπει δύο φορές για θεραπεία σε σανατόρια της Πράγας.

Προσωπική ζωή

Το 1923, μετακόμισε στο Βερολίνο για να αποφύγει την επιρροή της οικογένειας του και να αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο. Πριν όμως από την οριστική του μετακόμιση, ο Κάφκα κατάφερε να αρραβωνιαστεί δύο φορές. Όμως δεν προχώρησε ποτέ σε γάμο. Το 1912, γνώρισε την Φελίτσε Μπάουερ. Ύστερα από δύο χρόνια συνεχούς αλληλογραφίας ορίστηκε ο αρραβώνας του ζευγαριού. Παράλληλα, ο Κάφκα ξεκίνησε να στέλνει γράμματα και στην καλύτερη φίλη της μνηστής του. Όταν η Φελίτσε το έμαθε, ο γάμος ακυρώθηκε. Ο έρωτας του ζευγαριού, όμως, αναζωπυρώθηκε. Αυτή την φορά ήταν τα προβλήματα υγείας που δεν επέτρεψαν στον Κάφκα να παντρευτεί. Από το 1912 μέχρι το 1923, ο Κάφκα συγγράφει το μεγαλύτερο και πιο αντιπροσωπευτικό μέρος του έργου του.

«Όλα όσα έχω γράψει και σχεδιάσει να καούν ανελλιπώς και χωρίς να διαβαστούν»!

Η επιδείνωση της υγείας του Κάφκα ήταν μη αναστρέψιμη. Διαγνώστηκε ότι έπασχε από φυματίωση. Το 1923, επέστρεψε στην Πράγα και για άλλη μια φορά μπήκε σε σανατόριο. Στις 3 Ιουνίου 1924, καταπονημένος, πεθαίνει. Ήταν μόλις 41 ετών. Είναι γνωστό ότι ο Κάφκα σε όλη του τη ζωή έπασχε από κλινική κατάθλιψη και αγοραφοβία. Υπέφερε από αϋπνίες και ημικρανίες. Προσπαθούσε να ακολουθήσει μια υγιεινή χορτοφαγική διατροφή, καθώς και άλλα γιατροσόφια. Στη διαθήκη του είχε γράψει ότι δεν επιθυμούσε τίποτα από ότι είχε συγγράψει, να διαβαστεί και να εκδοθεί. Ευτυχώς, ο καλός του φίλος Μαξ, δεν πραγματοποίησε το αίτημα του και έτσι τα έργα του μοντερνιστή συγγραφέα συνεχίζουν να επηρεάζουν την παγκόσμια λογοτεχνία, τη μουσική και τον κινηματογράφο….

«ΜΑΤΙΑ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΩΠΟ» και «ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΟΣ ΑΛΛΟΥ»

«6 ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΝΟΥΑΡ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΜΕ ΦΙΛΜ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ»

Χιρόσι Τεσιγκαχάρα

Τελευταία μέρα για το αφιέρωμα της Κινηματογραφικής Λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του ΚΕΜΕΣ με θέμα «6 κορυφαία Ιαπωνικά Νουάρ συνομιλούν με φιλμ από Γαλλία και Η.Π.Α.» στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ι.Μιχαήλ 8 τηλ.2310233665). Σήμερα, Τετάρτη, στις 19:00 θα προβληθεί το «Μάτια χωρίς πρόσωπο» (1960) του Ζορζ Φρανζί και στις 21:00 το «Πρόσωπο ενός άλλου» (1966) του Χιρόσι Τεσιγκαχάρα. Στο σημερινό ζευγάρι ο σπουδαίος Γάλλος δημιουργός του φανταστικού Ζορζ Φρανζί «αντιπαρατίθεται» με τον μέγιστο Ιάπωνα Χιρόσι Τεσιγκαχάρα με κοινό θέμα τις πλαστικές επεμβάσεις στο πρόσωπο και με τη διαφορά ότι στο γαλλικό φιλμ ο ήρωας είναι γυναίκα ενώ στο ιαπωνικό άνδρας.

Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ «ΔΙΚΗΣ»

Η βουλιμική ενέργεια του Όρσον Γουέλς

Το κείμενο που ακολουθεί είναι της Λίλυς Εξαρχοπούλου (από το site enet.gr) και έχει ως αφορμή την κυκλοφορά του βιβλίου του Ντέιβιντ Τόμσον «Rosebud: Η ζωή του Όρσον Γουέλς» (σε μετάφραση του Δημήτρη Νόλλα), εκδόσεις Πάπυρος.

Ο Ντ. Τόμσον, καθηγητής και κριτικός κινηματογράφου, ξεκινά τη βιογραφία τού Γουέλς μυθιστορηματικά: «Ηταν μόνος του τη νύχτα της 9ης προς τη 10η Οκτωβρίου του 1985, που δεν θα πει έρημος». Στα δύο πρώτα μέρη, «Το παιδί από την Κενόσα 1915-39» και το «Εν λευκώ, 1939-42», επιχειρεί να συνθέσει τα διάφορα στοιχεία που θα εξηγήσουν τη μοναδική περίπτωσή του. Χρησιμοποιεί επίσης ένα ακόμη μυθοπλαστικό στοιχείο, τις υποθετικές συζητήσεις του συγγραφέα με κάποιον άλλο, που σύντομα ανακαλύπτουμε ότι θα μπορούσε να ήταν ο εκδότης του. Συχνά απευθύνεται απροκάλυπτα στον αναγνώστη, αν και η επίκλησή του θυμίζει περισσότερο έναν κομπέρ: «Κυρίες και Κύριοι, σ’ αυτό το σημείο της αφήγησής μας…», δηλαδή κάποιον σαν τον Ορσον που συνάρπαζε το κοινό με τη βαθιά φωνή και την αφηγηματική του δεινότητα.

In-Edit 2019 Thessaloniki Edition: Όποιος έχει μάτια, ακούει…

του Κώστα Γ. Καρδερίνη

Με κυρίαρχο μέλημα και προσωποπαγές μότο την «μουσική για τα μάτια σου!» το φετινό γιορτινό εν Θεσσαλονίκη In-Edit απλώνεται σαν πενταήμερη εκδρομή σε 4 φεστιβαλικές αίθουσες (Ολύμπιον, Ζάννας, Μαρκετάκη, Λιάππα) και σε 22+1 μουσικά ταξιδιωτικά ντοκιμαντέρ.

«ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ ΓΙΑ ΔΑΚΡΥΑ» και «ΑΓΡΙΑ ΝΙΟΤΗ»

«6 ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΝΟΥΑΡ ΣΥΝΟΜΙΛΟΥΝ ΜΕ ΦΙΛΜ ΑΠΟ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ»

Σεϊτζούν Σουζούκι

Συνεχίζεται το αφιέρωμα της Κινηματογραφικής Λέσχης των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και του ΚΕΜΕΣ με θέμα «6 κορυφαία Ιαπωνικά Νουάρ συνομιλούν με φιλμ από Γαλλία και Η.Π.Α.» στον κινηματογράφο ΒΑΚΟΥΡΑ 1 (Ι.Μιχαήλ 8 τηλ.2310233665). Την Τρίτη, 16/4, στις 19:00 θα προβληθεί το «Πολύ αργά για δάκρυα» (1949) του Μπάιρον Χάσκιν και στις 21:00 η «Άγρια νιότη» (1963) του Σεϊτζούν Σουζούκι. Στο σημερινό ζευγάρι ο Αμερικανός Μπάιρον Χάσκιν “ξιφομαχεί” με τον Ιάπωνα Σεϊτζούν Σουζούκι. Και οι δύο έχουν ως ήρωα έναν μυστηριώδη άνθρωπο απ΄ το πουθενά, χωρίς ταυτότητα που επιχειρεί να καταστρέψει τα σχέδια κάποιων παραβατικών για να αποκαλύψει τον πραγματικό υπαίτιο μιας δολοφονίας. Ο Αμερικανός σπεσιαλίστας σκηνοθετεί εξπρεσιονιστικά αξιοποιώντας όγκους και σκιές, εναλλάσσοντας μεσαία πλάνα με πλάνα αμερικέν, χρησιμοποιώντας ένα εξαιρετικό μοντάζ και χτίζοντας ως ελπίδα πάνω στα αποκαΐδια της ιστορίας μια αγάπη που γεννιέται. Αντίθετα, ο Ιάπωνας είναι απελπισμένος, σκηνοθετεί με συνεχή κρεσενταρίσματα βίας που παραπέμπουν άμεσα στη δομή του γουέστερ-σπαγγέτι. Δεν αφήνει καμιά ελπίδα ούτε για την τύχη του ημιπαρανοϊκού πια ήρωά του ούτε για μία ετερόφυλη σχέση, γιατί με έναν άκρατο μισογυνισμό όλες οι γυναίκες καταγράφονται ως πόρνες, δολοφονικές και δουλικές.

Η ΠΟΛΥΚΡΟΤΗ ΚΑΦΚΙΚΗ «ΔΙΚΗ» ΤΟΥ ΓΟΥΕΛΣ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΕΡΤ3 ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΜΕΣ

Με ένα σεβαστικό ,λόγω των ημερών , αριστούργημα, με την σφραγίδα  των ιδιοφυών Κάφκα και  ΄Ορσον Γουέλς συνεχίζουν την Μεγάλη Δευτέρα 22 Απριλίου στις 21:00 στο ΒΑΚΟΥΡΑ 1 η κινηματογραφική λέσχη των εργαζομένων της ΕΡΤ3 και το ΚΕΜΕΣ.Φυσικά πρόκειται για την «Δίκη» ( Le process / The trial, ασπρόμαυρο, Γαλλία-Ιταλία-Δυτική Γερμανία 1962, διάρκεια 119´) σε σενάριο  από το πολύκροτο μυθιστόρημα  του Κάφκα και σκηνοθεσία του ΄Ορσον Γουέλς.

Αναφέρουμε, δειγματοληπτικά , μερικούς μόνον από τους  μεγάλους στάρ που πρωταγωνιστούν. ΄Αντονι Πέρκινς ,Ζάν Μορό, Ρόμι Σνάιντερ ,Τζές Χάν,Ακίμ Ταμίροφ

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

«Με τα μάτια ανοιχτά»: 5^ο Αφιέρωμα στο ελληνικό ντοκιμαντέρ

18 – 21 Απριλίου 2019, Ταινιοθήκη της Ελλάδος
Επειδή η πραγματικότητα γράφει τα καλύτερα σενάριαΗ Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και η Ταινιοθήκη της Ελλάδος συνδιοργανώνουν το 5^ο αφιέρωμα στο ελληνικό ντοκιμαντέρ με τίτλο «Με τα μάτια ανοιχτά», το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 18 έως τις 21 Απριλίου 2019 στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.