Τα ψυχολογικά-ερωτικά θρίλερ που ξεχωρίζουν

του Θόδωρου Σούμα

Ο ταχυδρόμος χτυπάει πάντα δυό φορές

Δεν θα κάνω εδώ μια γενική ή θεωρητική εισαγωγή στο είδος του ερωτικού ή ψυχολογικοερωτικού θρίλερ ή νουάρ αστυνομικού (το έχω κάνει με αφετηρία τους Χίτσκοκ, Φριτς Λανγκ, Ότο Πρέμινγκερ, Ρόμπερτ Σιόντμακ, Ζακ Τουρνέρ, Όρσον Ουέλς, Μπράιαν ντε Πάλμα και Μπομπ Ράφελσον σε άλλα κείμενά μου, που μπορεί κανείς να βρει στο ίντερνετ). Αλλά κυρίως θα αναφέρω ορισμένα αξιοπρόσεχτα ψυχολογικοερωτικά θρίλερ εν είδει οδηγού

Στα ερωτικά θρίλερ περιλαμβάνω τα The Last Seduction (1994) και Δυτικά του κόκκινου βράχου (1993) του Τζoν Νταλ τα Jade (1995, σενάριο Τζο Έστερχας) και Cruising (Το ψωνιστήρι, 1980) του Γουίλιαμ Φρίντκιν, τα Sea of Love (1989) και Malice (Δεσμοί διαστροφής, 1993) του Χάρολντ Μπέκερ, τα Σίλβερ (1993), σενάριο Τζο Έστερχας με τους Σάρον Στόουν και Γουίλιαμ Μπάλντουιν και Dead calm (Kρουαζιέρα στην άκρη του τρόμου (1989) του Φίλιπ Νόις, Fear (Ολέθριος έρωτας, 1996) και Perfect stranger (Η αποπλάνηση ενός ξένου, 2007) του Τζέιμς Φόλεϊ, The Canyons (2013), Forever mine (1999) και Cat people (1982) του Πολ Σρέιντερ, Blue velvet (1986) και Ατίθαση καρδιά (1990) του Ντέβιντ Λιντς, Ο ταχυδρόμος χτυπά πάντα δυο φορές (1981) και Μαύρη χήρα (1987) του Μπομπ Ράφελσον, Παιχνίδια ενηλίκων (Consenting adults, 1992) και Αθώος μέχρι αποδείξεως του εναντίου (Presumed innocent, 1990) του Άλαν Πακούλα, Παράθυρο στην κρεβατοκάμαρα (1987) και Επικίνδυνες γνωριμίες (Bad influence, 1990) του Κέρτις Χάνσον, Fatal attraction (Ολέθρια σχέση, 1987) και Άπιστη (Unfaithfull, 2002) του Άντριαν Λιν, Το κορίτσι με το τατουάζ (2011) και Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (2014) του Ντέιβιντ Φίντσερ.

Διαβολική χήρα

Στα ερωτικά θρίλερ περιλαμβάνονται επίσης το Play misty for me (1971) του Κλιντ Ίστγουντ, Body Heat (1981) του Λόρενς Κάσνταν, Αδιέξοδο (1987) του Ρότζερ Ντόναλντσον, Τελική ανάλυση (1972) του Φιλ Τζοάνου, το Αναζητώντας τον κύριο Γκούντμπαρ (1977) του Ρίτσαρντ Μπρουκς, με τους Νταϊάν Κίτον και Ρίτσαρντ Γκιρ, Η δύναμη της σάρκας (Bad timing, 1980) του Νίκολας Ρεγκ, το Αmerican gigolo (1980) του Πολ Σρέιντερ με τον Ρίτσαρντ Γκιρ και την Λορίν Χάτον, Fear city (1984) του Έιμπιλ Φεράρα, Η άκρη του νήματος (Jagged edge,1985) του Ρίτσαρντ Μάρκαντ, σενάριο Τζο Έστερχας, Άνθρωπος χωρίς παρελθόν (Shattered, 1991) του Βόλφγκανγκ Πέτερσον, Μια γυναίκα μόνη ψάχνει (1992) του Μπαρμπέτ Σρεντέρ, Body of evidence (Ένοχο κορμί, 1992) του Όλι Ίντελ με τη Μαντόνα, Jennifer 8 (1992) του Μπρους Ρόμπινσον, Blink (Με τα μάτια του έρωτα, 1993) του Μάικλ Άπτεντ, Color of night (1994) του Ρίτσαρντ Ρας με τον Μπρους Γουίλις, Τυφλή στροφή (U Turn, 1997) του Όλιβερ Στόουν, In the cut (2002) της Τζέιν Κάμπιον, Νύχτες της Τσάινα Μπλου (Crimes of passion, 1984) του Κεν Ράσελ, το Bound (Παράνομα δεμένες, 1996) των αδελφών Λάνα και Λίλι Γουατσόφσκι, Οκτώ χιλιοστά (1999) του Τζόελ Σουμάχερ, L’inconnu du lac (2013) του Αλέν Γκιροντί, Wildthings (1998) του Τζον ΜακΝότον, Palmeto (1998) του Σλέντορφ, Ένας τέλειος φόνος (1999) του Άντριου Ντέιβις, Twisted (Στη σκιά του δολοφόνου, 2004) του Φίλιπ Κάουφμαν, Side effects (Παρενέργειες, 2013) του Σόντερμπεργκ, Matador (1986) του Αλμοντοβάρ, Swimming pool (2003) του Φρανσουά Οζόν, Μάτια ερμητικά κλειστά (1999) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ,  Lust, caution (2007) του Ανγκ Λι, The handmaiden (Η υπηρέτρια, 2016) του Παρκ Τσαν-Γουκ, και αρκετά άλλα…

Ανάμεσα στους σύγχρονους σκηνοθέτες ερωτικών θρίλερ, ξεχωρίζει, ακόμη, ο Πωλ Βερχόφεν και τα φορτισμένα ερωτικά θρίλερ του, το πολύ δυνατό, αισθησιακό, διεστραμμένο και μαγνητιστικό Βασικό ένστικτο (1992, σενάριο Τζο Έστερχας), Ο 4ος άνθρωπος (1983), Αόρατο άγγιγμα (Hollow Man, 2000), Εκείνη (Elle, 2016), Μαύρη λίστα (2006), Aγώνας επιβιώσεως (1977).

Αναφορικά με τους σύγχρονους σκηνοθέτες ερωτικών θρίλερ, ο μετρ, ο δάσκαλος είναι, κατ’ εμένα, ο Μπράιαν Nτε Πάλμα. Ο Ντε Πάλμα έχει κάνει πολλά αξιόλογα ψυχολογικά ή ερωτικά ή ερωτικοψυχολογικά θρίλερ, όπως τη Μαύρη ντάλια (2006), την Προετοιμασία για έγκλημα (1980), το Passion (2013), το Femme fatale (2002), το Obsession (Εφιάλτης από το παρελθόν,1976), το Sisters (1972), το Murder à la Mod (1968) και το εκρηκτικό, ερωτικό και μυστηριώδες, φημισμένο Body double (Διχασμένο κορμί,1984), την κορύφωση της σκηνοθετικής ολοκλήρωσής του, μαζί με την αδίκως υποτιμημένη, καλοσκηνοθετημένη και υπερεπεξεργασμένη μορφικά, Μαύρη ντάλια.

Συμπεριλαμβάνω βέβαια, οπωσδήποτε, τα ερωτικά φιλμ νουάρ και τα ερωτικά αστυνομικά ή θρίλερ των κλασικών του Χόλυγουντ, του Φ.Λανγκ, του Α.Χίτσκοκ, του Ο.Πρέμινγκερ, του Μπίλυ Γουάιλντερ, του Χ.Χοκς, του Ρόμπερτ Σιόντμακ, του Ζακ Τουρνέρ, του Όρσον Ουέλς, του Τζόζεφ Μάνκεβιτς, του Τζ. φον Στέρνμπεργκ, και άλλων, που αποτελούν τη βάση του προαναφερόμενου είδους…