ΜΕ ΤΑΧΥΤΗΤΕΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥ

κριτική του Αλέξη  Ν. Δερμεντζόγλου

«Ένας νέος χωρίς ιδανικά γνωρίζει και ερωτεύεται μια νεαρή φοιτήτρια. Όταν μπλέκεται και κινδυνεύει να συλληφθεί, της προτείνει να φύγουν μαζί, αλλά αυτή διστάζει να θυσιάσει τα πάντα για τον έρωτα.

«Because I love you too much baby…». Ναι, γι’ αυτό συμβαίνουν όλα αυτά «Γιατί σ’ αγαπώ  πάρα πολύ μωρό μου». Πώς αλλιώς μπορείς να δικαιολογήσεις  (παρά μόνο μ’ αυτόν τον έξοχο στίχο από το Suspicious minds από τον Πρίσλεϊ, το οποίο ακούγεται στο φιλμ ) ότι στο άχαρο 1983 θα γυριστεί το remake της γκονταρικής «Κομμένης ανάσας»; Καμιά ομοιότητα, παρά μόνον αποστροφή, καταστολή… με μόνο κοινό σημείο την προδοσία.

Στο remake αντιστρέφονται  οι εθνικές ταυτότητες. Γαλλίδα αυτή (όπως ο Μπελμοντό στο αρχικό φιλμ), Αμερικανός αυτός (όπως η Σίμπεργκ στο original). Πάθος, ταχύτητα, ορμή κι αγάπη. Και  ο Πάπας Γκοντάρ κατέληξε χωρίς αφορισμούς: «Αυτή είναι μια διαφορετική ταινία από τη δική μου».

Και βεβαίως είναι! Με underground αντίληψη, «βρώμικη» ιμπρεσιονιστική φωτογραφία και μοντάζ που εκτοξεύει  πυραυλικά τα πλάνα. Από τα γκονταρικά  jump cuts στην επιθετική ως σφαίρα κίνηση του μοντάζ. Γκράφιτι στους τοίχους, εκκωφαντικοί θόρυβοι, προδοσία ή όχι.

Αντισυμβατικό κορυφαίο φιλμ του΄80, αποκομμένο, μοναχικό, φορμαλιστικό. Με την επανάσταση νεκρή και την ανάπτυξη εκτινασσόμενη, η ευμάρεια δεν αρκεί να ξεθωριάσει  τους παριζιάνικους δρόμους των Μπελμοντό και Σίμπεργκ. Έχει  αφαιρεθεί πλέον και η δυνατότητα αναπνοής.

Χωρίς ανάσα λοιπόν, 23 χρόνια μετά, έτσι για μαρτυρία και επιβεβαίωση. Αυτό κι αν είναι προδοσία…»