Θόδωρος Γιαχουστίδης:Οι δέκα πιο αγαπημένες μου ταινίες

Οι δέκα + μία πιο αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών – αξιολογικά:

• 1) «Ο Τζόνι πήρε τ’ όπλο του»/ (JOHNNY GOT HIS GUN/ 1971) του Ντάλτον Τράμπο
• 2) «Dogville» (2003) του Λαρς Φον Τρίερ
• 3) «Ο εξολοθρευτής άγγελος» (EL ÁNGEL EXTERMINADOR/ 1962) του Λουίς Μπουνιουέλ
• 4) «Fight Club» (1999) του Ντέιβιντ Φίντσερ
• 5) «Τα φώτα της πόλης» (CITY LIGHTS, 1931) του Τσάρλι Τσάπλιν
• 6) «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο» (REQUIEM FOR A DREAM, 2000) του Ντάρεν Αρονόφσκι
• 7) «America, America» (1963) του Ηλία Καζάν
• 8) «Μετά τα μεσάνυχτα» (DON’T LOOK NOW, 1973) του Νίκολας Ρεγκ
• 9) «Κλέφτης ποδηλάτων» (LADRI DI BICICLETTE, 1948) του Βιτόριο Ντε Σίκα
• 10) «Σημασία έχει ν’ αγαπάς» (L’IMPORTANT C’EST D’AIMER/ 1975) του Αντρέι Ζουλάφσκι

• +1) «Το μίσος» (LA HAINE, 1995) του Ματιέ Κασοβίτς

Οι πέντε πιο αγαπημένες μου ελληνικές ταινίες όλων των εποχών αυτήν την… εποχή – αξιολογικά:

• 1) «Συνοικία το όνειρο» (1961) του Αλέκου Αλεξανδράκη
• 2) «Without» (2008) του Αλέξανδρου Αβρανά
• 3) «Εκδρομή» (1966) του Τάκη Κανελλόπουλου
• 4) «Γλυκιά συμμορία» (1983) του Νίκου Νικολαϊδη
• 5) «Δεκαπενταύγουστος» (2001) του Κωνσταντίνου Γιάνναρη

ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ: ΞΕΝΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ

Το ΚΕΜΕΣ στην προσπάθεια διερεύνησης του κινηματογραφικού παρελθόντος και της σύγκρισής του με το σήμερα εγκαινιάζει τις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Ψηφίζουμε σε ξεχωριστή λίστα τα δέκα ξένα καλύτερα φιλμ όλων των εποχών και σε άλλη τις τρεις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Στο τέλος, όταν τελειώσει η ψηφοφορία, θα αναδειχθεί και η καλύτερη( βάσει αποτελέσματος) ταινία όλων των εποχών.
Υ.Γ. Ψηφίζουμε είτε εν γένει είτε αξιολογικά. Πρώτο φιλμ, λοιπόν, το καλύτερο κατά τον γράφοντα.

Άκης Καπράνος: Κινηματογραφικές λίστες, αγάπη δίχως τέλος.

Δε πιστεύω στην αντίληψη που θέλει τους κριτικούς «επαγγελματίες θεατές». Ο κριτικός δεν βρίσκεται στην αίθουσα για να διασκεδάσει αλλά για να προσφέρει στο κοινό μια σοβαρή γνώμη πάνω στην αλήθεια της ταινίας που παρακολουθεί. Βέβαια, αν ήταν έτσι, όλες οι λίστες θα ήταν πάνω – κάτω ίδιες, σωστά; Ε, δεν είναι! Ακόμη κι όταν κάνουμε εξ’ αρχής τον διαχωρισμό ανάμεσα σε «αγαπημένες» και «καλύτερες» ταινίες (προσωπικά αγαπώ πολλές κακές ταινίες, για λόγους που αφορούν εμένα και μόνο) πάλι θα διαφωνήσουμε, θα λογοφέρουμε, θα τα βάλουμε μέχρι και με τους εαυτούς μας («Γαμώτο, ξέχασα το…»). Κι όλα αυτά γιατί; Τελικά, για λόγους προσωπικούς. Γιατί κάθε φορά που ξεκινάει μια ταινία, σώνονται τα ψέματα. Βλέπετε, η αλήθεια είναι πως γράφουμε για το σινεμά, ξεθάβουμε «χαμένες» ταινίες και στήνουμε λίστες αναζητώντας στους άλλους το θεώρημα που κουβαλάμε, θαρρείς από πάντα. Αυτό που λέει πως οι σκοτεινές αίθουσες παραμένουν η καλύτερη απόδειξη που έχουμε για την ύπαρξη του φωτός.
Top Τen
1.Το πνεύμα του μελισσιού (El espiritu de la colmena) – Βίκτορ Ερίθε – 1973 – Ισπανία
2.Στη τύχη ο Μπαλταζάρ! (Au hazard Balthazar) – Ρομπέρ Μπρεσόν – 1966 – Γαλλία
3.Ο Νονός 2 (The Godfather part II) – Φράνσις Φορντ Κόπολα – 1974 – ΗΠΑ
4.Ο ανθρωπάκος (Un Borghese piccolo piccolo) – Μάριο Μονιτσέλι – 1977 – Ιταλία
5.Δεσμώτης του ιλίγγου (Vertigo) – Αλφρεντ Χιτσκοκ – 1958 – ΗΠΑ
6.Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν (Ivanovo detstvo) – Αντρέι Ταρκόφσκι – 1962 – Ρωσία
7.Umberto D. – Βιττόριο Ντε Σίκα – 1950 – Ιταλία
8.Η επιστροφή (Vozvrashchenie) – Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ – 2003 – Ρωσία
9.Touch of Evil  – Όρσον Γουέλς – 1958 – ΗΠΑ
10.The honeymoon killers – Λέοναρντ Καστλ – 1969 – ΗΠΑ
Και οι τρεις κορυφαίες Ελληνικές 
1.Ο Θίασος (1974) του Θόδωρου Αγγελόπουλου
2.Πρωινή Περίπολος (1987) του Νίκου Νικολαΐδη
3.Ιωάννης ο Βίαιος (1973) της Τόνιας Μαρκετάκη

ΞΕΝΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

ΠΡΩΤΟΣ Ο ΣΤΟΙΧΕΙΩΜΕΝΟΣ «ΤΡΙΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ»
Η λίστα του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου
1. Ο τρίτος άνθρωπος του σερ Καρολ Ριντ
2. Δεσμώτης του ιλίγγου του Άλφρεντ Χίτσκοκ
3. Θάνατος στη Βενετία του Λουκίνο Βισκόντι
4. Μετά τα μεσάνυχτα του Νίκολας Ρεγκ
5. Οι διαβολογυναίκες του Ανρί Ζορζ Κλουζό
6. Η ωραία της ημέρας του Λουίς Μπουνιουέλ
7. Ο καθρέφτης του Αντρζέι Ταρκόφσκι
8. Ο δολοφόνος με το αγγελικό πρόσωπο του Ζαν Πιέρ Μελβίλ
9. Αριστοκράτες του εγκλήματος Τζότζεφ Λιούις
10.Η επιστροφή του Ρίνγκο του Ντούσιο Τεσσάρι
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ
1.Αναπαράσταση του Θόδωρου Αγγελόπουλου
2.Ο άνθρωπος του τρένου του Ντίνου Δημόπουλου
3.Πανικός του Σταυρου Τσιώλη

Ανδρέας Ντούζος, ο σπορτίφ γόης

του Κώστα Γ. Καρδερίνη

Ο Ανδρέας Ντούζος αναδείχθηκε δημοφιλής ζεν πρεμιέ πλάι σε σπουδαίους ηθοποιούς (Αυλωνίτης, Χορν, Μακρής, Βλαχοπούλου, Βέγγος, Κωνσταντάρας, Σταυρίδης, Παπαγιαννόπουλος, Καραγιάννη, Βουτσάς, Ηλιόπουλος) στις κωμωδίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου (1957-1967):

ΣΤΑΛΚΕΡ

Ο ΟΔΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΘΥΜΙΩΝ

του Γιάννη Φραγκούλη

Το απαγορευμένο και τα όρια της ανθρώπινης θέλησης και ηθικής επιχειρεί ο Αντρέι Ταρκόβσκι να εξετάσει στην ταινία του «Στάλκερ». Ακόμη μια φορά εξετάζεται ο άνθρωπος σαν ένα σύστημα αξιών, μεμονωμένα και σα σύνολο, πάντα μέσα στην κοινωνία, η οποία διέπεται τόσο από τις ηθικές αξίες του κάθε ατόμου και του κοινωνικού συνόλου όσο και από τους κανόνες συμβίωσης, έτσι όπως καθορίζονται από τις ηθικές αξίες ατομικά και συλλογικά προκαθορισμένες.

ΤΟ ΑΔΕΛΦΑΤΟ ΤΩΝ ΙΠΠΟΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΔΡΑΚΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

Σχόλιο του Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου

Υπάρχει (πάντα) ένα αδελφάτο αλλά και ως αντίπαλον δέος ένας δράκος της συμφοράς τελείως αμφίσημος: Είναι της συμφοράς τόσο για τον εαυτό του (αυτοκαταστροφικός) αλλά και για τους άλλους εχθρικός ως αντίπαλον δέος. Το αδελφάτο πάντα θέλει να τα ταχτοποιεί όλα κατά τα συμφέροντά του και ο δράκος να τους τα χαλάει όχι μόνον για ιδεολογικούς λόγους, αλλά και επειδή είναι γκαφατζής. Κάποιες φορές η χαλάστρα θυμίζει ορυμαγδό για γέλιο μέχρι δακρύων.

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ ΣΤΟΝ ΜΑΗ

του Γιάννη Γκακίδη

Ξεκινώ με μια διευκρίνιση. Για όποιες ελλειπείς ή ανακριβείς πληροφορίες ήτοι, λανθασμένες ημερομηνίες προβολής ή απουσία ενημέρωσης εξόδου κάποιων ταινιών στις αίθουσες, δεν οφείλεται στον γράφοντα. Κάποιες εταιρείες διανομής είτε δεν μας ενημερώνουνε έγκαιρα ή ακόμη και καθόλου, παρότι ζητάμε έγκαιρα τον προγραμματισμό, ή αλλάζουνε πρόγραμμα για τους δικούς τους λόγους.

«Ο ΜΑΝΑΒΗΣ»

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 28/4/2013)

Τα γνήσια ανθρώπινα πρόσωπα

του Στράτου Κερσανίδη

Ο Νίκος Αναστασίου, πλανόδιος μανάβης, κάνει μαζί με τη γυναίκα του, Σοφία, το ίδιο δρομολόγιο κάθε βδομάδα, όλο το χρόνο, από τη δεκαετία του ’80. Ξεκινώντας από τα Τρίκαλα, επισκέπτονται τα εγκαταλειμμένα χωριά της νοτιοδυτικής Πίνδου, διανύοντας μια απόσταση 75 χιλιομέτρων. Τα τελευταία χρόνια, τους βοηθάνε και τα δύο τους παιδιά, ο Κώστας κι ο Θύμιος. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί το ταξίδι τους καθώς περνούν οι τέσσερις εποχές του χρόνου.

«Η ΠΕΤΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΜΟΝΗΣ»

(αναδημοσίευση από την ΕΠΟΧΗ, 28/4/2013)

Ο μονόλογος μιας γυναίκας

Του Στράτου Κερσανίδη

Ένας άνδρας ξαπλωμένος δέχεται τις περιποιήσεις μιας γυναίκας. Εκείνος βρίσκεται σε κώμα εξαιτίας μιας σφαίρας που σφηνώθηκε στο λαιμό του κι αυτή τον φροντίζει ελπίζοντας πως θα γίνει καλά χάρις στις προσευχές που έκανε ο ιμάμης. Δυο κοριτσάκια παίζουν έξω από την πόρτα τους. Είναι οι κόρες τους.