CULT TRAILER Νο 5

χαμενο Σαββατοκύριακο 1

Και  σήμερα μια ταινία από τα προσεχώς  της Λέσχης. Είναι το «Χαμένο Σαββατοκύριακο»(1945, ασπρόμαυρο ΗΠΑ «The lost weekend».Μετρήστε τώρα τα βραβεία του,μήπως μπερδευτείτε.΄Οσκαρ:  καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, α΄ανδρικού ρόλου(Ρέυ Μίλαντ) Χρυσές  σφαίρες: καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, α΄ ανδρικού ρόλου. Κάννες :Μεγάλο ειδικό βραβείο και βραβείο α΄ ανδρικού ρόλου. Προτάθηκε για ΄Οσκαρ  φωτογραφίας, μοντάζ, μουσικής.

 « ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΠΥΡΑ  ΚΗΔΕΙΑΣ»

Του Αλέξη Ν.Δερμεντζόγλου

dermetzo@otenet.gr

Χρώματα τεφρά, φωτισμοί σκοτεινοί ,κλειστοί χώροι που μυρίζουν μούχλα ,δρόμοι  με βροχές και στην μέση τους ένας άνδρας, ένα μπουκάλι ουίσκι, μια γραφομηχανή. Αν αυτό το βιβλίο δεν το είχε σκηνοθετήσει ο Μπίλυ ο δικός μας, πιθανά να καταλήγαμε  σ΄ ένα γραφικό δράμα με αρκετή ηθικολογία. Όμως ο μέτρ γυρίζει  ένα ποίημα αρχετυπικό (το ακολούθησαν πολλοί, ακόμα και ο Φούλλερ στο  Shock corridor) με την οπτική του νουάρ. Οι εξπρεσιονιστικές  λήψεις , η εσωτερική ένταση ,το σασπένς γι΄ αυτό που έρχεται, δημιουργούν μια πρωτοφανή ένταση. Εννοιολογικά οι νοήμονες θα  νοιώσουν πως δεν είναι  ένα φίλμ  για την αντιαλκοολική εκστρατεία αλλά συνδυασμός  δυό συνταραχτικών θεμάτων. Του υπαρξιακού και του αμερικάνικου ονείρου. Ο ήρωας διψάει  για διάκριση γιατί δεν επιθυμεί να γίνει ένας ακόμα τυποποιημένος απασχολούμενος στην Αμερική της ανάπτυξης με το τέλος του πολέμου. Αρνείται την σύμβαση  και την τυποποίηση σε σχέση με τον αποστειρωμένο αδερφό  του και την γλυκειά κοπέλα του(Τζέην Γουάισμαν).

Χαμένο Σαββατοκύριακο 2Θαυμάστε τι κάνει ο Βιεννέζος σε μια διετία. Στα  1944 όταν «Με την διπλή ταυτότητα» προφητεύει την Αμερική των ευσεβών πόθων και της κατάργησής τους. Στα 1945 αποφλοιώνει την κοινωνία της ευμάρειας που δεν δίνει τις ζητούμενες ευκαιρίες αλλά τους ρόλους. Αρνείται το σύστημα ,προτείνει το άλλο και το «εκτός» και προφητεύει  ότι όσοι μένουν απ΄ έξω  θα υποκαταστήσουν το χαμένο «όνειρο» με παραισθησιογόνες φυγές (ναρκωτικά, αλκοόλ και τα ανάλογα).Σπάνια συνάντησα τέτοιο εκτυφλωτικό, φλασάτο, πένθιμο φίλμ  που να θυμίζει  και τους στίχους του Μόρισον  «And our love will dean funeral  pyre»

Σχολιάστε