Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΙΩΡΗΣΗ
κριτική από τον Αλέξη Ν. Δερμεντζόγλου
Η Μαρία Ντούζα στην πρώτη σκηνοθετική της δουλειά, όπου έγραψε και το σενάριο, επιχειρεί να «μιλήσει» οπτικά για το όλον που κατακερματίστηκε. Και, όπως γινόταν με το εφηβικό παιγνίδι με τον πατέρα της, αυτή έλεγε το nothing of something κι εκείνος απαντούσε something of nothing.
Πατρίδα, ένας όρος τόσο αντιφατικός πλέον η Ελλάδα του 2013, ο καιρός της σύγχρονης μετανάστευσης, ο ρατσισμός κατά των μεταναστών, η εγκατάλειψη του συστήματος υγείας., η εγκατάλειψη των οδικών έργων, το παρελθόν, η ουτοπία, τα κρυμμένα μυστικά.
Το δέντρο είναι η ρίζα, ο τόπος η καταγωγή. Η κούνια, η αιώρα, το τραμπάλισμα, η αιώρηση ανάμεσα στο μεγάλο χάσμα μεταξύ παρελθόντος και παρόντος. Η πατρίδα έννοια κενή, χωρίς περιεχόμενο ούτε σημαινόμενο.
Κάτι από φιλμ- νουάρ, ένα εσωτερικό σασπένς να σου σφίγγει τα σπλάχνα, ενώ η καρδιακή αρρυθμία της χώρας (ο πατέρας- το παρελθόν, η ουτοπία- πεθαίνει από καρδιά, κλασικό σημαινόμενο).
Είναι, λοιπόν, η μεγάλη αιώρηση, το Long goodbye, το The big heat, η ανάφλεξη προ των τελικών αποφάσεων. Και εδώ το ρόλο της χειραφετημένης ελληνικής, συλλογικής συνείδησης θα παίξει η σκεπτόμενη (καθόλου τυχαίο πως είναι γιατρός), που θα επιχειρήσει να αλλάξει τα σύγχρονα κοινωνικά δεδομένα. Παραδίνοντας τη σκυτάλη στη μετανάστρια σημαίνεται το τέλος της επικαρπίας και την αρχή μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας. Εξαιρετική ιδέα, κοινωνική και πολιτική μετωνυμία, με αργούς ρυθμούς που αποφλοιώνουν την ίντριγκα της εσωτερικής εξέλιξης.
Υ.Γ Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Μόντρεαλ και βγαίνει στις αίθουσες 6 Φεβρουαρίου από την StradaFilms, ενώ στο εξωτερικό εκπροσωπείται από την EastWest Filmdistribution Gmbh, στην Αυστρία.
Κέντρο Μελετών & Ερευνών για το Σινεμά 